Mario ga eens open doen

Mario, ga eens opendoen, er wordt gebeld – Theater Proletariaat i.s.m. tg Casco Gezien: 7 juli, Westbroekpark Den Haag

Achter op het toneel een bandje met twee drummers. De vloer is een bouwtekening van de benedenverdieping. Erop staan onder andere de woorden ‘kast’, ‘deur’ en ‘buren’. Mario zit in de leunstoel in de ‘woonkamer’ te roken. Vera scharrelt hoogzwanger rond. De loodgieter in oranje overall komt op en gaat aan het werk. Dat wil zeggen: hij zet de boormachine aan en legt hem op de grond: ‘Tegenwoordig gaat dat allemaal automatisch hè’ Hij spreekt met een Vlaams accent evenals de andere acteurs waaronder onvervalste Hollanders als Marian Luif en Dick van der Toorn. ‘Mario en Vera nodigen iedereen van harte uit bij de geboorte van hun eerste kiendje. Het begint om vier uur.’ Voordat het zover is zijn er nog wat komisch bedoelde verwikkelingen, monologen, een vertelling en er wordt meerstemmig gezongen. Dan horen we de koekoeksklok vier uur slaan. Daar zijn de gasten met hoedjes, toeters en vlaggetjes. De bevalling kan beginnen. De genodigden kijken toe hoe Vera haar best doet met baren. Sommige oneliners zijn grappig en het meerstemmig zingen is ook goed te doen. Maar wat de triestige vertelling van Marian Luif toevoegt is onduidelijk. Dat geldt ook voor de en masse barende vrouwen en het diarreedrama. In de voorstelling zelf noemen de spelers dit vijftien jaar oude muziektheaterstuk van Kamagurka ‘absurdistisch’. Daar moet je van houden wil je deze voorstelling ten volle kunnen waarderen. Voor de liefhebber dus. (Annemarike Ruitenbeek)